ان الله مع الصابرین ... والله یحب الصابرین

گاهی برای اجابت خواسته هایت ، هر کاری می کنی؛ اما نمی شود که نمی شود!
دست به دامن خود خدا می شوی و از خودش می خواهی آرامت کند اما "صبر"می خواهد
پس دست به دامان ائمه می شوی ، دست به دامان خوبان این روزگار اما باز هم "صبر" می خواهد
دست به دامن نذر می شوی ، دعا می کنی ، زیارت می روی اما باز هم "صبر" می خواهد
پا در هر راهی می گذاری انتهایش این است که باید صبر کنی ، صبر صبر صبر
درست همان چیزی که یا نداریم یا کم داریم
وقتی همه این ها را کنار هم می گذارم می بینم اگر صابر باشیم همان کار اول یعنی :
توکل واقعی به خدا در کنار صبر یعنی اعتماد واقعی به خدا داشتن، یعنی همان آرامش واقعی در پناه امن الهی
همین!

من و خدای‌م

رو به خدا کردم و گفتم :
خدایا خودت یک راهی جلوی پام برای استجابت دعایم بگذار ، برای استجابت حاجتی که روز و شب دارم دعا می کنم.
تو حال و هوای خودم بودم که صدای ریزی نگاهم را به سمت پنجره اتاق برد ، بلند شدم رفتم سمت پنجره ،پرده را کنار زدم. چیزی که می دیدم حتی تصورش هم برایم ناممکن بود. درست همزمان با دعایم اولین قطره های باران شروع به باریدن کرده بود . پنجره را باز کردم دستانم را زیر باران گرفته بودم و سعی می کردم به آسمان دقیقا به نقطه تولد قطره های باران نگاه کنم .حالا من بودم و یک حال خوش وصف نشدنی ، احساس خوبی که خدا صدایم را شنیده ، که باران هدیه خداست برای استجابت دعایم .
چشمانم بسته ، دستانم رو به سمت آسمان ، زیر باران می بارم و می خوانم خدایم را برای استجابت دعایم