ختر هفده ساله ای در نامه به آقا نوشته بود که :
«
شما روز قدس ، مردی را که بین خطبه ها بلند شد و به نظر من گویا نامه ای
داشت یا ... در انظار مردم خرد کردید! می خواهم در این خصوص مرا توجیح
کنید.
جواب نامه اینگونه آمد :
« دختر عزیزم! از تذکر شما خرسند و
متشکرم و امیدوارم خداوند همه مان را ببخشند ... در باب آنچه یادآوری کردید
، هیچ دفاعی نمی کنم ، گاهی گوینده از تلخی لحن خود ، به قدر شنونده آگاه نمی شود و در این موارد همه باید از خداوند متعال بخواهند که آن گوینده را متوجه و اصلاح کند و اگر ممکن شود به او تذکر دهند.
توفیق شما را از خداوند متعال مسئلت دارم. »